Griekse godin badend in Zuid-Franse zon
Montpellier is een mooie stad. Kan het ook anders? Zuid-Frankrijk, badend in een mediterrane zon, rustend op een rijk verleden en bruisend door het studentenleven. De stad ademt namelijk op de aanwezigheid van liefst 55.000 studenten (op een totaal van 253.000)! Montpellier wordt beschouwd als een van de meest innovatieve en dynamische steden van Frankrijk; de vele onderzoeksinstituten en opleidingsmogelijkheden zullen daar niet vreemd aan zijn. De geschiedenis van Montpellier begint omstreeks 985, origineel klinkend als “Monte Pestellario”.
Mijn ervaren gids bracht me – en terecht – eerst naar de Place de la Comédie. Dit is het centrale plein van de stad. De (ecologische) tram rijdt er, het is er een drukte van jewelste en je kan genieten van de fontein Trois Grâces. Wat verderop is er het Corum, wat het midden houdt tussen een congrescentrum en een operahuis. Eenmaal de trappen overwonnen richting het dak van dit gebouw is een schitterend zicht over de stad ons deel. Merci, guide Bruno!
Montpellier heeft een eigen Arc de Triomphe, die ontegensprekelijk doet denken aan het exemplaar in de Franse hoofdstad, al is deze laatste als de op één na grootste triomfboog ter wereld een stuk impressionanter. Aan de bouw van de moderne stadswijk Antigone in Montpellier werd in 1977 begonnen; Ricardo Bofill liet zich inspireren door de architectuur van het oude Griekenland. Het visuele orgelpunt is de 900 meter lange promenade, erg toepasselijk “Champs-Élysées montpelliérains”genoemd. Hier kunnen de jaarlijks tienduizenden toeristen zich vergapen aan talloze kopieën van Griekse en Romeinse beeldhouwwerken, waaronder de Victoire de Samothrace.
De Victoire de Samothrace stelt Nikè voor, de Griekse godin van de overwinning. Het originele beeld staat in het Louvre (Parijs). De beeldhouwer is niet met zekerheid bekend, al gaat men er van uit dat het om Pythokritos gaat. Niet de broer van die andere bekende Griek Pythagoras, wel een vertegenwoordiger van de School van Rhodos die leefde in de jaren 200 voor Christus. Griekse beeldhouwwerken stralen een soort van perfectie uit en dat is bij de Victoire de Samothrace en de Venus van Milo niet anders, zowel in de beheersing van materialen en technieken als in het evenwicht tussen een natuurgetrouwe en ideale voorstelling. Nikè wordt bijna altijd gevleugeld voorgesteld, behalve in de kleine tempel van Nikè Apteros in Athene. Het verhaal gaat dat zij Athene nooit meer wilde verlaten en daarom haar vleugels had neergelegd.
Montpellier leent zich bij uitstek voor een citytrip. Vanuit Brussel is het slechts enkele uurtjes in het vliegtuig of op de TGV. Is het niet voor de Victoire de Samothrace, het onnavolgbare studentenleven of het aangename klimaat, dan wel voor het authentieke historische stadscentrum of het (vegetarische) maak-je-eigen-bord restaurant playfood – een aanrader! In Montpellier is er voor ieder wat wils.
(DH, weekblad De Beiaard)
